Door: Julian Lindley-French
Alphen, 8 juli 2014 – Machiavelli schreef ooit: “Iedere actie die wordt ingezet is risicovol. Prudent handelen bestaat dan ook niet uit het vermijden van gevaar (zoiets is onmogelijk), maar uit het incalculeren van risico’s en vastberaden handelen. Vergissingen moeten voortkomen uit ambitie, niet uit ledigheid. Ontwikkel de kracht om te handelen, niet het vermogen om te lijden.”
De leiders van de NAVO zullen zich in september in Wales verzamelen voor de allerbelangrijkste bijeenkomst in de geschiedenis van de Alliantie sinds de topconferentie in Londen in 1991, kort na afloop van de Koude Oorlog. In 1991 kwamen ze bij elkaar om te bespreken wat de implicaties zouden zijn van vrede in Europa. In 2014 zullen zij zich buigen over de ingrijpende en gevaarlijke gevolgen van de snelle verschuiving van de wereldwijde machtsbalans weg van de NAVO-lidstaten. Deze topconferentie zal heel snel aan het licht brengen of er genoeg eensgezindheid is onder de leden van de Alliantie om ambitie te hebben. En ook of dat zij groot genoeg zijn om het onderscheid te maken tussen lang-termijnstrategie and korte-termijnpolitiek.
Vorige week publiceerde ik mijn meest recente rapport voor Wilton Park, een conferentie- en researchorganisatie die nauwe banden heeft met het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken, getiteld “Het strategische verhaal van de NAVO na 2014” (“NATO’s Post 2014 Strategic Narrative”, https://www.wiltonpark.org.uk/conference/wp1319/). Dit rapport betoogt dat voor de NAVO een nieuw en onvoorspelbaar tijdperk aan zal breken waarbij de Alliantie zich in plaats van op campagnes en operaties zal gaan richten op strategische noodsituaties. Het woord ‘strategisch’ is cruciaal in dezen, omdat het zal gaan om grote zaken en dat impliceert dat er ambitie nodig zal zijn, dat er troepen beschikbaar zullen moeten zijn en middelen. Dit vraagt om een fundamentele verandering van de mind-set van politieke leiders.
De Topconferentie in Wales moet het begin zijn van de zoektocht van de NAVO naar antwoorden op vijf strategische vragen voor de eenentwintigste eeuw die uiteindelijk uitwerken in een operationalisering van het Strategisch Concept van de NAVO uit 2010 en van de drie kerntaken van gemeenschappelijke verdediging, crisismanagement en op samenwerking gebaseerde veiligheid. Hoe kan de NAVO een geloofwaardige gemeenschappelijke verdediging bieden aan haar lidstaten? Wat voor waarborgen kan de NAVO bieden aan lidstaten en partners? Wat voor ondersteuning kan de NAVO realistisch gezien bieden aan lidstaten langs haar buitengrenzen? Wat voor relatie zou nu moeten worden nagestreefd met een assertief Rusland? Wat kunnen de NAVO-bondgenoten doen om de Verenigde Staten wereldwijd bij te staan en tegelijk de veiligheid en verdediging in en rond Europa te waarborgen?
Met andere woorden, Wales moet een antwoord gaan geven op DE hamvraag; waartoe dient de NAVO nu? Antwoorden op een briefkaart alstublieft.
(N.B. Dit is een informele vertaling van de oorspronkelijk in het Engelse gestelde artikel “NATO: The Wales Summit Must be Strategic and Ambitious” op http://lindleyfrench.blogspot.com)
Navyworld 